800-700 lat temu - XIII-XIV wiek
Opublikowano: czwartek, 13, luty 2014 18:28
Z 1223r. pochodzi pierwsza wzmianka źródłowa dotycząca Wisły Małej. Właśnie tu przybyli pierwsi osadnicy, stąd tez Wisła należy do grona najstarszych osad na Ziemi Pszczyńskiej w ogóle. Osadnikami kierował prawdopodobnie zasadźca, później sołtys który z panem ziemi zawierał umowę lokacyjną określającą warunki, czas powstania i plan nowej osady.
Wieś lokowano, na prawie niemieckim, w pobliżu rzeki Wisła jako tzw. ulicówkę. W pierwszych latach jej funkcjonowania mieszkańcy nowo powstałej osady korzystali z tzw. wolnizny czyli byli zwolnieni od wszelkich opłat, danin i prac na rzecz pana. Tutejsi chłopi uprawiali ziemię metodą wypaleniskową, a następnie korzystali z dwu i trójpolówki, robili to z pewnością z użyciem prymitywnych narzędzi rolnych. Mieszkali w drewnianych chatach, krytych słomą, razem ze zwierzętami.
Zasadniczo w wiosce dominowały gospodarstwa kmiece /należące do kmiecia/, obejmujące co najmniej łan ziemi, w zamian za co, kmieć płacił panu czynsz i zobowiązany był do prac rolnych na ziemi pana. Największym gospodarstwem rolnym było w wiosce gospodarstwo sołtysa /kiedyś zasadźcy/ wolne dodatkowo od świadczeń na rzecz pana. Sołtysowi przyznano dodatkowo przywilej sądownictwa, prawo zakładania stawów, łowienia ryb, polowania, osadzania zagrodników, zakładania karczem i młynów oraz przysługiwały mu profity finansowe z tytułu czynszów i kar sądowych
Życie codzienne lokalnego chłopa wyznaczała praca na polu, związana z rytmem pór roku. W tym względzie chłopi bardzo ściśle ze sobą współpracowali i bardzo często rozpoczynali prace rolne o tej samej porze. W tym także czasie położona na peryferiach Ziemi Pszczyńskiej wioska wielokrotnie na drodze kupna-sprzedaży przechodziła w ręce prywatnych właścicieli.
